YARGITAY 14. HD. E. 4123, K. 4770
Dava: Davacılar vekili tarafından, davalılar aleyhine 22.01.2009 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 26.01.2010 günlü hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davalı Y. Y. tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
Karar: Davacı vekili, dava dilekçesi ile özetle, Zonguldak ili, Gökçebey ilçesi, Çay Mahallesi, 14 pafta, 2946 sayılı parselin müvekkillerinden V. K., 2948 parsel sayılı taşınmazın müvekkili H. Y., 2947 ve 2949 parsel sayılı taşınmazların ise davalılar S. Y. ve Y. Y. adına kayıtlı olduğunu, müvekkilinin 2946 parsel sayılı taşınmazından yararlanabilmesi için 2947 sayılı parselde müvekkiline ait 2946 parsel sayılı taşınmazın lehine geçit hakkı kurulmasına, yargılama giderleriyle avukatlık ücretinin davalıya yükletilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Y. Y. ilk celsede bu taşınmazla ilgili olarak 5 yıl önce ifraz yapıldığını, bu nedenle davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece istek hüküm altına alınmıştır.
Hükmü, davalı Y. Y. temyiz etmiştir.
Ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi geçit davalarının nedenidir. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan İlkine "mutlak geçit ihtiyacı" veya "geçit yoksunluğu", İkincisine de "nispi geçit ihtiyacı" ya da "geçit yetersizliği" denmektedir.
Somut olayda; mahkemece, dava konusu 2946 sayılı parsel yararına, 2947 sayılı parselden geçit hakkı kurulmasına karar verilmiştir. Ancak, dosyaya sunulan tapu kayıt örneği, pafta örneği ve bilirkişi raporunda da belirtildiği üzere 2946 sayılı parsel lehine 2949 parsel üzerinde akdi geçit irtifakı tesis edilmiş olup davacının evinin konumu nedeniyle parselinin arka kısmına araç girişinin olanaklı olmaması geçit isteminin kabulünü gerektirmez. Yukarıda da açıklandığı üzere geçit ihtiyacının varlığından söz edilebilmesi için yararına geçit hakkı istenilen parselin yola cephesinin bulunmaması veya mevcut yolun yetersiz olması gereklidir. Açıklanan nedenle davanın reddi yerme istemin hüküm altına alınması doğru görülmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
Sonuç: Davalının yukarıda açıklanan nedenlerle kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine, 29.04.2010 tarihinde oybirliği ile, karar verildi