Yargıtay 6. Ceza Dairesi 30/03/2006 gün 2-004/6254E. , 2006/3200K. sayılı kararında; “Sanıkların ATM yuvasına kartı sıkıştırıp, yardım bahanesiyle banka görevlisiymiş gibi telefonla yakınanla görüşüp kartın şifresini öğrendikleri ve sıkışan kartı çıkarıp öğrendikleri şifre ile para çekme eylemleri nitelikli dolandırıcılıktır.” şeklinde hüküm tesis etmiştir.
ATM makinelerinin hileli davranışlarda kullanılması, kişilerin kart bilgilerinin elde edilmesi ve böylelikle yarar sağlanması eylemlerinin de TCK md.245 ile TCK md.158/1-f suçları açısından değerlendirilmesi gerekmektedir. Yargıtay vermiş olduğu kararlarda ATM veya bankamatik cihazı önünde kart sahibine yönelik yapılan hile ve desiselerle kartın ele geçirilmesi ve ATM den haksız yere para çekilmesi eylemini md.245/1 çerçevesinde değerlendirmektedir. Bu doğrultuda bir kararında geçen; emekli maaşını çekmeye çalışan mağdura yardım etme bahanesiyle yaklaşıp kart şifresini öğrenen sanığın, kartı ATM cihazına koyup, mağdura paranın yatmadığı söylediği ve o sıra cebindeki başka kartı verdiği, mağdurun ATM makinesinden ayrılmasını müteakip elindeki mağdura ait kart ile hesaptaki parayı çektiği olayda Yargıtay eylemin TCK md.245/1’deki suçu oluşturduğuna hükmetmiştir. Failin, mağdura paranın yatmadığı konusunda yalan söylemesi ve mağdura kendi kartı yerine başka bir kartı vermesi şeklindeki hareketlerin hile içerdiği görülmektedir. Fakat yukarıdaki açıklamalarımızda da belirttiğimiz üzere buradaki hile, sadece kartın alınması konusunda nedensellik taşımaktadır. Buna karşın yarar, fail tarafından kartın ATM’de kullanılması sonucunda elde edilmekte ve mağdurun rıza ile yaptığı kazandırıcı bir işlem bulunmamaktadır.
“Sanığın olay tarihinde annesi adına kayıtlı ancak kendisinin kullandığı cep telefonu hattı ile internete girmek suretiyle tanık olarak dinlenen...'ın e posta ve facebook hesaplarının şifresini kırıp, ardından şifreleri değiştirerek arkadaş listesinde kayıtlı bulunan katılan ...'den ödeme yapması gerektiğini söyleyerek kredi kartı numarasını istediği, katılanın da kart numarasını verdiği, sanığın bu kart ile internetten 1.335 TL tutarında harcama yaptığı” olayda bilişim sistemlerinin araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık ve banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçlarının her ikisi üzerinden hüküm kurulmuş ve fakat Yargıtay eylemin sadece TCK' nın 158/1-f maddesinde düzenlenen bilişim sistemlerinin araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçunu oluşturduğunu belirterek yerel mahkemenin kararını bozmuştur. Somut olayda fail, hukuka aykırı bir şekilde girdiği sosyal medya hesabının gerçek sahibiymiş gibi davranmış ve o kişinin arkadaşı ile iletişime geçerek borç ödemesini yapabilmek için kart bilgilerini mağdurdan istemiştir. Mağdur ise arkadaşının borcunu ödemek amacıyla bilgilerini paylaşmış ve bu şekilde kartından para çekilmesine razı olmuştur. Diğer bir deyişle hileli hareketlerle aldatılan mağdur gerçek durumdan başka bir duruma ikna edilmiş ve böylelikle failin kart bilgilerini kullanmasına rıza göstererek fail lehine yarar sağlamıştır. Dolayısıyla dolandırıcılık unsurlarını içeren bu süreç bilişim sistemleri üzerinden gerçekleştiği için md.158/1-f çerçevesinde nitelikli dolandırıcılık suçunun unsurları bulunmaktadır. Öte yandan somut olayda mağdur kart bilgilerini sakatlanmış irade kapsamında da olsa rıza ile vermiştir. Bu durum TCK md.245/1’de aranan “kart sahibinin veya kartın kendisine verilmesi gereken kişinin rızası olmaksızın” tipikliğine uymadığı için banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçu unsurları bulunmamaktadır. Yargıtay 15. Ceza Dairesi 17/04/2018 gün ve 2017/35655E. , 2018/2653 K.