“Taraflar dava konusu taşınmazların Sefer’den intikal ettiği çocuksuz ölümüyle mirasının karısı Şerife ve Cafer’e kaldığı konusunda birleşmişlerdir. Taraflar arasındaki uyuşmazlık mirasbırakan tarafından taşınmazın eşi Şerife’ye yaptığı bağışlama işlemi ile buna bağlı olarak Şerife’nin önce davacı Cevat’a, daha sonra da Şerife ve Cafer’in davacı ve müdahil davalı Hüseyin’e yaptıkları satışlardan hangisinin geçerli olup olmayacağına ilişkindir. Mirasbırakan Sefer’in 7.6.1974 tarihli köy muhtarlığınca düzenlenen senetle ölümünden sonra geçerli olmak üzere dava konusu taşınmazı eşine bağışlamayı vaat ettiği belirlenmiştir. Borçlar Kanununun 240/2. maddesi uyarınca tenfizi bağışlayanın ölümünden sonra geçerli olmak üzere yapılan bağışlama vasiyet hükmündedir. Bu nedenle bağış senedinin gerek şekil ve gerekse muhteva bakımından vasiyetname şeklinde düzenlenmesi zorunludur. Medeni Kanun uyarınca vasiyetname, el yazısı, resmi ve sözlü olmak üzere üç şekilde düzenlenebilir. Köy ihtiyar kurulu resmi vasiyetname düzenlemeye yetkili bulunmamaktadır. Bağış senedi usulen yetkili resmi merci tarafından düzenlenmediğinden geçerli değildir.” Y. 16.HD. 17.10.1989 tarih ve 1988/13329 E. - 1989/14725 K
