“Sanığın boşanma sonucunda velayeti kendisine bırakılmış ağır düzeyde mental retarde olan 2003 doğumlu mağduru ortak arkadaşları E. K. 'ye boşandığı eşi M. Ç. 'ye teslim etmesi için bırakması ve bir daha geri almaması şeklinde gerçekleşen eyleminde suçun yasal unsuru olan, “kendi haline terk” unsuru gerçekleşmediği için terk suçunun oluşmayacağı, ancak sanığın mağdura karşı bakım, eğitim ve destek olma yükümlülüğünü ihlal etmesi nedeniyle eyleminin TCK'nın 233. maddesinde düzenlenen aile hukukundan kaynaklanan yükümlülüğü ihlal suçunu oluşturacağı gözetilmeden” verilen beraat kararı kanuna aykırı bulunmuş ve hüküm bozulmuştur. Yargıtay 4. Ceza Dairesi, Esas Numarası: 2014/30607, Karar Numarası: 2015/33101