“Olay tarihinde yapılan aramada dosya kapsamına göre gerçek kişi oldukları tespit edilen farklı kişiler adına düzenlenmiş suça konu sahte nüfus cüzdanlarının sanıktan ele geçirilmiş olması karşısında, somut olayda suçun birden fazla kişiye karşı birden fazla fiille işlendiği anlaşılmakla, eylemin mağdur sayısınca ayrı suçları oluşturduğunun gözetilmemesi isabetsizliği…” Yargıtay 11. Ceza Dairesi, 26.12.2012 tarih, 2010/14753 E., 2012/22509 K.; Aynı yönde Yargıtay 11. Ceza Dairesi, 24.10.2013 tarih, 2012/9594 E., 2013/15235 K.; Yargıtay 11. Ceza Dairesi, 24.04.2014 E., 2013/1272 K.
“Bu bağlamda gerek 765 sayılı TCK’nun, gerekse de 5237 sayılı TCK’nun belgede sahtecilik suçlarının düzenlendiği madde metinlerinde suçun mağdurunun kim olduğuna ilişkin bir düzenlemeye yer verilmemesi, belgede sahtecilik suçlarının hukuki konusunun kamunun güveni olması ve bu suçların kamu güvenine karşı suçlar bölümünde düzenlenmiş bulunması hususları birlikte değerlendirildiğinde, bu suçların mağdurunun toplumu oluşturan bireylerin tamamının, diğer bir ifadeyle kamunun olduğunun, eylemin belirli bir kişinin zararına olarak işlenmesi halinde bu kişinin mağdur değil, suçtan zarar gören olacağının kabulü gerekmektedir. Aksinin kabulü halinde, somut olayda olduğu gibi birden fazla kişiye karşı işlenmiş olan sahtecilik suçlarında hükmolunacak sonuç ceza miktarları gözönünde bulundurulduğunda, 5237 sayılı TCK’nun ‘Adalet ve kanun önünde eşitlik ilkesi’ başlıklı 3. maddesinin gerekçesinde, ‘Suç işlenmesiyle bozulan toplum düzeninde adaletin sağlanması için suç işleyen kimseye uygulanacak ceza hukuku yaptırımlarının haklı ve ölçülü olması gerekir. Çünkü ancak haklı ve suçun ağırlığıyla orantılı bir yaptırım ile suç işleyen kişinin bu fiilinden pişmanlık duyması sağlanabilir ve yeniden topluma kazandırılması söz konusu olabilir’ şeklinde açıklanmış olan ölçülülük ilkesine aykırı davranılmış olunacaktır.” Yargıtay Ceza Genel Kurulu, 22.04.2014 tarih, 2013/11-397 E., 2014/202 K.