“Ceza Genel Kurulunun 15.11.2011 gün ve 213-227 ile 09.03.2010 gün ve 237-51 sayılı kararlarında belirtildiği üzere; 04.06.1936 gün ve 12-14 sayılı içtihadı Birleştirme kararında, zoralım kararlarının temyiz edilebilme sınırlarının saptanmasında Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun esas alınması gerektiği açıkça vurgulanmıştır. Karar tarihinde yürürlükte bulunan Hukuk Usulü Muhakemesi Kanununun 427. maddesinde, 21.07.2004 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2-c maddesi ile yapılan değişiklikle “40 milyon“ Lira olan kesinlik sınırı “1 milyar“ Liraya çıkarılmış, Ek-4. maddesinde ise müteakip yıllar için kesinlik sınırının 213 sayılı Vergi Usul Yasasının mükerrer 298. maddesi hükümleri uyarınca her yıl tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle belirleneceği hüküm altına alınmıştır. Karar tarihinin 19.01.2010 olduğu somut olayda temyiz edilebilirlik sınırı 1.430 Liradır. 26.09.2004 gün ve 5236 sayılı Kanunun 16. maddesiyle değişik HUMK’nun 428. mad desindeki kesinlik sınırı ise ancak Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlamasından sonra uygulanabileceğinden, karar tarihi itibarı ile somut olayda uygulama yeri bulunmamaktadır. Bu bilgiler ışığında uyuşmazlık konusu değerlendirildiğinde; Yerel Mahkeme tarafından ruhsat sahibine iadesine karar verilen ve olay tarihinde yaklaşık 10 yıllık olan av tüfeğinin bilinen değerinin, karar tarihinde yürürlükte bulunan Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 427. maddesindeki kesinlik sınırı olan 1.430 Liranın altında kaldığı anlaşıldığından, Cumhuriyet savcısının yalnızca av tüfeğinin müsaderesi gerektiğine ilişkin temyiz talebinin Özel Dairece, iadesine karar verilen eşyanın bilinen değerinden dolayı kararın kesin olduğu gerekçesiyle reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Bu itibarla, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının reddine karar verilmelidir.2 Yargıtay Ceza Genel Kurulu, 22.11.2016, 2013/9-421 Esas- 20167440 Karar.
“Müsaderesine karar verilen av tüfeğinin tespit edilen değerine göre hükmün; 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesiyle değişik HUMK’un 427. maddesi gereğince hüküm tarihi itibariyle temyizi mümkün olmadığından o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca istem gibi reddine oybirliğiyle karar verildi.” Yargıtay. 2. CD’nin, 22.11.2006 tarih ve 6881-1872 sayılı kararı
“...Müsaderesine karar verilen silahın bilinen değerine göre hükmün, HMUK’nın 427. maddesine göre temyizi mümkün olduğu kabul edilerek yapılan incelemede; Dava konusu silahın müsaderesine ilişkin talebin duruşma açılıp sonuca bağlanması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesi suretiyle CMK’nın 257. maddesine muhalefet edilmesi, Kanuna aykırı...“.; 10. CD.’nin 23.05.2012 gün, 2010/5333 Esas 2012/6626 Karar sayılı kararı