“H.'yi mağdur çocuğunu bırakarak baba evine dönmesi konusunda ikna etmesi üzerine, H.’nin de mağduru diğer sanık A.'ye teslim ettiği, sanık A.'nin bir haftalık mağdura tek başına bakamayacağı için Çocuk Esirgeme Kurumu'na bırakacağını söylemesi karşısında, sanık H.'nin de bu teklifi kabul ederek evi terk etmesi üzerine bu kez sanık A.'nin annesi olmadan mağduru Çocuk Esirgeme Kurumuna bırakamayacağını düşünerek, Kuruma yakın bir yerde işlek cadde üzerinde park halinde bulunan bir aracın kaputunun üstüne, puset içerinde ve “çocuk yuvasına götürülmesi rica olunur” şeklindeki bir notu da üzerine bıraktıktan sonra, mağdurun başkası tarafından güvenli bir şekilde alınıncaya kadar onu uzaktan gözlemesi, ardından da bebek mağdurun Çocuk Esirgeme Kurumu’na yerleştirilmesi şeklinde gerçekleşen olaylarda, suçun “kendi haline terk” unsurunun gerçekleşmediği gözetilmeden, sanığın beraati yerine mahkumiyetine karar verilmesi,…” Yargıtay 4. Ceza Dairesi, Esas Numarası: 2014/41605, Karar Numarası: 2015/33095, Karar Tarihi: 07.07.2015