ONLİNE ÖDEME YAPMAK İÇİN TIKLAYIN

ağabeyiyle birlikte aynı evde yaşayan 16 yaşındaki çocuğun, evden kaçması üzerine, buna sinirlenen ağabeyinin, bir daha yapmasın diye kardeşinin saçlarını makasla rastgele kesmesi, kötü muamele suçu olarak kabul edilmiştir.

Mağdurun saçlarının ağabeyi olan sanık tarafından cezalandırma gayesi ile kesilmesi eylemini; ilk derece mahkemesi kötü muamele (232/1), Yargıtay 18. Ceza Dairesi ise kasten yaralama (86/2-3-a) olarak nitelendirmiştir. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın itirazı üzerine dosya Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun önüne gelmiştir. Kararda: “29.12.2008 tarihi itibariyle on altı yaş içerisinde bulunan ve bu tarihte evinden kaçarak bir süre arkadaşlarıyla birlikte otellerde ve başka evlerde kalan mağdurun, suç tarihi olan 01.01.2009 tarihinde tesadüfen bir pazar yerinde ağabeyi olan sanık tarafından görülerek birlikte yaşadıkları eve götürüldüğü, mağdurun evden kaçmasına sinirlenen sanığın bir daha yapmasın diye mağdurun saçlarını makas kullanarak rastgele kestiği olayda; Her ne kadar suça konu eylem mağdurun vücut bütünlüğüne müessir olarak gerçekleştirilmiş ve mağdurda bedeni bir zararı mevcut ise de eylemin mağdurun vücuduna acı vermemesi ve ruh sağlığının ya da algılama yeteneğinin bozulduğundan bahsedilememesi nedeniyle kasten yaralama suçunun oluşmadığı, ancak failin kız kardeşini cezalandırmaya matuf olarak merhamet, acıma ve şefkatle bağdaştırılamayacak nitelikteki davranışının sonuçları itibarıyla da uzunca bir süreye yayılması nedeniyle kötü muamele suçunu oluşturduğu kabul edilmeli ve bu itibarla, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının kabulüne karar verilmelidir.” denilmiştir. Belirtmek gerekir ki karar oy çokluğuyla verilmiştir: Çoğunluk görüşüne katılmayan bir Ceza Genel Kurulu Üyesi; "Sanığın eyleminin suç oluşturmadığı" düşüncesiyle itirazın değişik gerekçeyle kabul edilmesi gerektiği, dört Ceza Genel Kurulu Üyesi ise; "İtirazın reddine karar verilmesi gerektiği", görüşüyle karşı oy kullanmışlardır. Yargıtay Ceza Genel Kurulu, Esas Numarası: 2016/1412, Karar Numarası: 2020/8, Karar Tarihi: 16.01.2020